Hoş Gör Sen...

İşimden, işyerimdekilerden, iş ortamımdan ve hiç işim olmadığı halde yapmak zorunda olduklarımdan çok sıkıldımmm............

Büromuzda 10 kişi...10 farklı beyin, 10 farklı insan...
Bugünlerde işimi (aslında kişileri de) çok sorgulamaya başladım galiba, ama çoooook geç :))

Heryerde aynı diyceksiniz, haklısınız heryerde hep aynı sorunlar. Ama bu kadar mı birarada olur bunca seçilmiş insan (çok afedersiniz ''kafasız'' demek istiyorum, ama kendimi beğendiğimi düşüneceksiniz diye endişe ediyorum, çünkü çoook üzülürüm)...

Yapmak istemiyorum işte benden istenenleri, kaç yaşına geldik artık, tamam hürmetim saygım var ama konu iş olunca biraz profesyonelce davranalım artık istiyorum... çok mu şey istiyorum...

İyi ki şu güncem var ruhum, 2 dakika da olsa kendimi ortamdan sıyırıp buraya geliyorum...

Akşam olup ta eve gidince unutmayı başarıyordum; işimi, işle ilgili herşeyi.Ama artık yapamıyorummm. Yaşlanıyor muyum ne:) Ya da takar mı oldum daha çok nedir...
Kendine gel ruhum, silkelen :)

Ne olursa olsun biz gülümsemeyi bırakmayalım yine de, di mi ruhum???

'Büyüklük' hep aynı kişilerde kalmıyor mu zaten....


Şarkı en güzel şekilde anlatıyor;


Hoşgör sen affet gitsin aldırma
Büyüklük sende kalsın sonunda
Sen sarıl o sana sarılmazsa
Sen unut unutmazsa

Hangimiz uğramadık sanki haksızlıklara
Dinle beni sakın uyma şeytana
Pişman oluyor herkes sonra yaptıklarına
Esir olma boş yere gururuna
........................


Sevgiyle
Güzel günlere...

Bu arada;

Yağmur da çiseliyor...Üniversite yıllarında yağmurda yürümeyi ne severdim. Hızla yağan yağmura inat, en samimi arkadaşım canım biricik dostumla çocuklar gibi güle oynaya yürürdük :)
Yağmurdan bile mutlu olabiliyorduk...

Burdan canımcıma kocaman sevgilerimi gönderiyorum... Çok özledimmm... Sadece yazları görüşebilsek te hep beraberiz aslında, teknoloji sağolsun.....

Gerçekte;
Her zaman birbirimizin hayatındayız...Yüreğindeyiz:))