22 Haziran 2010 Salı


















Yağmurlar acıtır beni
burulur içim..
kovalar birbirini tüm hatıralar
günışığına çıkar.
kemirir ruhumu
gülümsetir bazen
hüzünlendirir...
keşkeler gelir ardından, acabalar
olsaydılar..
kimbilir hangi mekanlar, nerdeler
kiminleler hatıralar..
su birikintilerinde danseder
hayallerimin yansıması..
bir süre yükselir gökyüzüne
havayla çarpışıp bir yıldırım gibi
çakar yüzüme,
çarpar bir tokat misali.
mavi gökleri delen bulutlar gibi
buharlaşıp kaybolur anılara...

6 yorum:

  1. Yağmur dün arkadaşımla geçirdiğim keyifli akşam sayesinde ilk kez hüzünlü gelmedi.Aslında en hüzün vereceği akşamdı..

    YanıtlaSil
  2. ne büyük tesadüftür ki:)) ben de dün akşam arkadaşımla çoooook güzel keyifli vakit geçirdim:)
    anılara daldığımız için belki de yağmur hüzünlendirdi..
    ama gülümseten bir hüzündü bu sabah...

    YanıtlaSil
  3. İnsanı ileriye gitmekten alıkoyan anılar geride kalsınlar artık bence..

    YanıtlaSil
  4. anılar ileriye gitmeye engel değiller:)çünkü onlar anı...
    sadece tatlı tatlı gülümsetirler..

    YanıtlaSil
  5. bu yağmurlu günlerde ne de güzel gitti..

    YanıtlaSil
  6. sevgili lovemeorleaveme
    yağmurlu günler burda bitemedi..
    bu kadar romantizm de fazla ama gitmiyor bir türlü:))

    YanıtlaSil